Twee maal wereldkampioen en opgenomen in de Hall of Fame. Triatleet Rob Barel heeft alle reden om 2017 een geslaagd jaar te noemen. Uitgebreid terugblikken op zijn successen doet hij amper (“je wordt minder nostalgisch als je ouder wordt”) maar voor de Utrechtse Sportkrant maakt Barel graag een uitzondering.
Vanuit zijn keukenraam ziet Rob Barel dat de mist over de weilanden aan de rand van Overberg bijna is opgetrokken. Terwijl de winterochtend loom op gang komt heeft Barel er al een zwemtraining van vier kilometer op zitten. 160 baantjes in zwembad ‘De Vallei’ in Veenendaal dus, maar Barel heeft ze niet hoeven te tellen. “Ik volg een programmaatje dat ik heb opgesteld. Met veel variatie erin: verschillende slagen, af en toe een stukje interval om het uitdagend te houden.”
Barel neemt een slok van de vers gezette koffie. Hij is aan de bruine keukentafel gaan zitten, erop staat een trofee in de vorm van een miniaturen mountainbiker. Gewonnen in Oman, waar hij ooit nog anderhalf jaar bondscoach was. Aan de muur hangen tientallen medailles; op een bijzettafeltje herinnert een grote blauwe-witte vaas aan een gewonnen Europees kampioenschap in het Duitse Immenstadt in 1985. Het is maar een deel van de complete collectie die de net 60-jarige triatleet in zijn lange carrière vergaard heeft. “Ik kan het niet allemaal kwijt, heb ook al wat weggegooid”, bekent Barel. Hij is er de persoon niet naar om uitgebreid stil te staan bij zijn successen. “Je wordt minder nostalgisch als je ouder wordt”, is zijn verklaring.
Lees verder in de Utrechtse Sportkrant