Op zondag 1 oktober liep ik de Devil’s Trail. Deze loop op de Utrechtse Heuvelrug geldt als tegenhanger van de stadse Singelloop en kent vier afstanden: 8 (Drommel Trail), 16 (Lucifer Trail), 26 kilometer (Moenen Trail) en de 36 kilometer met de toepasselijke naam ‘Helse Trail’. Voor de Utrechtse Sportkrant schreef ik mijn ervaringen op.
“Thunder!”, hoor ik me zelf wat ingehouden roepen. Het is zondag 1 oktober, vijf voor half één. Plaats van handeling: recreatieterrein ‘Het Doornse Gat’ tussen Doorn en Leersum. De rust die een bezoeker hier normaal hoopt te vinden is ver weg. In plaats daarvan: AC/DC die uit grote luidsprekers schalt. “I was caught…in the middle of a railroad track…Thunder! I looked round…and I knew there was no turning back…Thunder!”
Ik kijk om me heen. Zo’n 250 mannen (‘van een zekere leeftijd’ zou cabaretier Viggo Waas ze waarschijnlijk omschrijven) staan opeengepakt bij elkaar. Allemaal hebben ze een korte broek aan, het merendeel een rood t-shirt en bijna de helft steunkousen. Bij “Thunderstruck!” steekt een enkeling zijn arm omhoog. Van Halens “Running with the devil” had nóg beter gepast, bedenk ik me. Want we staan hier aan de start van de Devil’s Trail. 16 kilometer lopen door de natuur van de Utrechtse Heuvelrug.
Lees verder in de Utrechtse Sportkrant