De fysieke prestatie van een wielrenner wordt tegenwoordig afgelezen aan het vermogen dat hij of zij weet te trappen, maar een eenduidig verschil tussen de absolute top en de subtop wordt vaak niet gevonden. Een recente studie bij profwielrenners laat zien dat een oplopende vermoeidheid tijdens het fietsen het vermogen negatief beïnvloedt. Dit effect is kleiner in de hoogste categorie renners ten opzichte van de categorie eronder. Prestatiedaling door vermoeidheid lijkt daarom een factor om rekening mee te houden tijdens de training van duursporters en bij het beoordelen en ontwikkelen van jong talent. Voor Topsport Topics schreef ik deze samenvatting.
Prestatiedaling door vermoeidheid: onderscheidende factor bij profwielrenners
