Een paar weken terug zat ik met een slaperig hoofd achter mijn ontbijt. Mijn vrouw zei: “Dat shirt wat je aan hebt, dat kan toch niet meer.” Ik keek omlaag en zag wat ze bedoelde. Ik had mijn gele Dumoulist shirt aan, aangeschaft in de zomer van 2015 toen ‘onze’ Tom in Utrecht wel even de proloog, pardon de openingstijdrit, van de Tour zou winnen. Het lukte hem niet. Rohan Dennis verpeste het Dumoulisten feestje en ik had er een slaapshirt bij.
Dat die Dennis overigens geen kleine jongen was (1 meter 82 om precies te zijn) wilde ik op dat moment niet horen. Maar inmiddels, een paar jaar ouder en wijzer, minder fan maar meer journalist, weet ik beter. Dennis was op het moment dat hij de proloog, pardon tijdrit, won net twee maanden werelduurrecordhouder af. Alex Dowsett en vervolgens Bradley Wiggins hadden het record van hem afgepakt. Waarschijnlijk was de Australiër er nog pissig over toen hij op zijn fiets het startblok op de Truus van Lierlaan in Utrecht afdenderde.
Na Wiggins hebben weinig wielrenners nog de moed gehad om het werelduurrecord aan te vallen. De Brit reed drie jaar terug een afstand van 54 kilometer en 526 meter in het uur en ja, dat is geen kattenpis. De Deen Martin Toft Madsen heeft het drie keer geprobeerd. Hij kwam steeds verder maar niet verder dan Wiggins op 7 juni 2015 reed.
Lees verder op Het is Koers